Side:E Bøgh Digte 1860.djvu/177

Fra Wikisource, det frie bibliotek
Denne side er blevet korrekturlæst

155

Vrøvlet leve.

I Vrøvl udtømmer man sin Kval,
i Vrøvl sin Sjælefryd;
og Vrøvl er Verdens halve Last,
og næsten al dens Dyd.
Dens Kamp og dens Begeistring med
er Vrøvl og Vrøvl igjen,
og den moderne Kjærlighed,
hvad siger De om den?

Det er en reen Umulighed
for Vrøvlet at gaae fri.
Man vrøvles mod sin Vilje ind
i Livets Vrøvleri;
men da nu Verden ikke kan
foruden Vrøvl bestaae:
Saa: Leve Vrøvlet! — Jeg vil ej,
at Verden skal forgaae.